31 maj, mëngjes – Guxim dhe triumf
Vetë Mbreti i mbretërve nuk eci në një rrugë më të gëzueshme ose mbretërore. Atij iu desh të kapërcente përroin e fëlliqur të Kidronit, në të cilin derdheshin ujërat e zeza të Jerusalemit. Perëndia pati një Bir të pamëkatë, por nuk ka as edhe një bir të vetëm që t’i ketë shpëtuar purtekës. Është një gëzim i madh për ne të besojmë se Jezusi është tunduar në të gjitha gjërat ashtu sikur ne.
30 maj, mbrëmje – Çmimi i madh i mëkatit
Mirëpo, ka edhe një argument tjetër më të fortë: sa herë që i shërben mëkatit, ti “e kryqëzon përsëri … Birin e Perëndisë dhe e turpëron [atë]” (Hebrenjve 6:6). A mund ta durosh dot këtë mendim? Nëse ke rënë në ndonjë mëkat të veçantë gjatë ditës, ndofta Zoti im po të qorton sonte, për të të sjellë në udhën e drejtë, përpara se të kesh shkuar tepër larg. Kthehu sërish te Jezusi! Ai nuk e ka harruar dashurinë që ka për ty; hiri i Tij është po i njëjti. Me të qara e me pendim, eja te stoli i këmbëve të Tij dhe do të ribashkohesh menjëherë me dashurinë e Tij! Ai do të të themelojë përsëri mbi shkëmb dhe hapat e tu do të forcohen.
30 maj, mëngjes – Mëkatet e vogla
Jezusi nuk do të ecë me njerëzit e Tij po qe se ata nuk largohen prej çdo mëkati të njohur. Ai thotë: “Po të zbatoni urdhërimet e mia, do të qëndroni në dashurinë time, sikurse unë i kam zbatuar urdhërimet e Atit tim dhe qëndroj në dashurinë e tij” (Gjoni 15:10). Disa të krishterë rrallë e shijojnë praninë e Shpëtimtarit të tyre. Përse ndodh kështu? Me siguri duhet të jetë e dhimbshme për një fëmijë të vogël të ndahet prej atit të vet. A je ti vallë një fëmijë i Perëndisë, e megjithatë je i kënaqur që ta vazhdosh jetën pa e parë fytyrën e Atit tënd?
29 maj, mbrëmje – Çfarë do të bësh?
O Zot, ki kënaqësinë që t’i pengosh këto përpjekje të padrejta dhe mos lër gur mbi gur në muret që ata kanë ngritur! Duhet të jetë një detyrë thelbësore e jona, që të pastrohemi tërësisht nga çdo gabim i cili priret të kultivojë frymën e gënjeshtrës, dhe pasi të kemi pastruar brenda mureve të shtëpisë, duhet të përpiqemi t’i kundërvihemi me çdo mjet të mundshëm përhapjes së saj tepër të shpejtë në kishë dhe në botë.
29 maj, mëngjes – Urreje mëkatin
Ai e urrente kaq shumë mbrapshtinë, sa derdhi gjak, që ta plagoste atë drejt e në zemër; Ai vdiq që ajo të mund të vdiste; Ai u varros që të mund ta varroste atë në varrin e Tij; dhe u ringjall së vdekurish që të mund ta shkelte me këmbë për gjithë përjetësinë. Krishti është në Ungjill dhe ky Ungjill i kundërvihet mbrapshtisë në çdo formë të saj. Mbrapshtia stoliset me petka të hijshme dhe imiton gjuhën e shenjtërisë; por urdhërimet e Jezusit, ashtu si ai kamxhiku me litarë të hollë, e nxjerrin nga tempulli, dhe nuk do ta tolerojnë brenda kishës.
28 maj, mbrëmje – Përdore mirë kujtesën tënde
Është një parim i përgjithshëm se, nëse do ta përdornim kujtesën tonë me më shumë urtësi, do të mundeshim, madje edhe në mes të ankthit tonë më të errët, të shkrepnim një shkrepëse, e cila do ta ndizte sa hap e mbyll sytë llambën e ngushëllimit. Nuk është e nevojshme që Perëndia të krijojë diçka të re mbi tokë, me qëllim që të rimëkëmbë gëzimin e besimtarit. Në qoftë se ata do të trazonin hirin e së kaluarës në lutje, ata do të gjejnë dritë për të tashmen, dhe nëse do t’i ktheheshin librit të së vërtetës dhe fronit të hirit, shumë shpejt qiriri i tyre do të ndriçojë ashtu si në kohët e vjetra.
28 maj, mëngjes – Vuajtjeve të tua së shpejti do t’u vijë fundi
Besimtar, ja ku është një e vërtetë e vyer për ty sot! Mund të jesh skamnor, në vuajtje ose i panjohur, por nëse të nevojitet inkurajim, hidhi një sy thirrjes sate dhe pasojave që rrjedhin prej saj, veçanërisht rezultatit të bekuar për të cilin flet ky varg. Po aq i sigurt sa edhe vetë fakti se sot je fëmijë i Perëndisë, është edhe fakti tjetër se sprovat e tua shpejt do të përfundojnë dhe ti do të pasurohesh deri në atë masë, që është e vështirë ta imagjinosh.
27 maj, mbrëmje – Ndikimi përulës i hirit
Mendjes së përulur, sendet më pa vlerë në natyrë, i duken më të larta se vetja, sepse ato nuk kanë rënë kurrë pre e mëkatit: qeni mund të jetë grykës, i egër ose i fëlliqur, por nuk ka ndërgjegje të cilën mund ta shkelë, apo mundësi për t’i rezistuar Frymës së Shenjtë. Qeni mund të duket si një kafshë e pavlerë, mirëpo, me pak mirësi, ai mëson shpejt ta dojë të zotin dhe është besnik deri në vdekje; ndërsa ne e harrojmë mirësinë e Zotit dhe nuk e ndjekim thirrjen e Tij. Termi “qen i ngordhur” është më kuptimploti nga termat përçmues, por, megjithatë, nuk është edhe aq i fortë sa për të shprehur neverinë që kanë besimtarët e rritur në besim për veten. Ata nuk shtiren në modestinë e tyre; por thonë atë që vërtet duan të thonë; ata e kanë matur veten në peshoren e shenjtërores dhe kanë zbuluar kotësinë e natyrës së tyre.
27 maj, mëngjes – Shembulli i Mefiboshethit
Populli i Zotit është i shtrenjtë për Perëndinë për shkak të Jezusit. E tillë është dashuria që Ati ka për të vetëmlindurin e Tij, saqë, për hir të Tij, Ai i ngre motrat dhe vëllezërit e Tij të vegjël, nga varfëria dhe mërgimi, dhe i bën të gëzojnë oborrin e mbretit, tituj fisnikërie dhe rezerva mbretërore. Deformimet e tyre nuk do t’i privojnë ata nga privilegjet që u takojnë. Të qenët sakat nuk përbën një pengesë për birërinë; uloku është po aq trashëgimtar [në gjymtimin e tij], sa do të ishte edhe sikur të vraponte si një gazelë.
26 maj, mbrëmje – Mbaje medalionin e këmbënguljes
Këmbëngulja është shenja dalluese e shenjtorëve të vërtetë. Jeta e krishterë nuk është vetëm një fillim në udhët e Perëndisë, por edhe vazhdimi në të njëjtat udhë, derisa besimtari të japë shpirt. Për të krishterin vlejnë fjalët e thëna dikur nga i madhi Napoleon, i cili tha: “Fitorja më ka bërë atë që jam, dhe fitorja më mban gjallë.” Kështu, pas Perëndisë, i dashur besimtar në Zotin, ngadhënjimi të ka bërë atë që je tani, dhe ai do të të mbajë ashtu si je. Motoja jote duhet të jetë: “Syno për më lart!”. Fitimtari i vetëm i vërtetë që do të kurorëzohet në fund, është ai që vazhdon të luftojë derisa briri i luftës të ketë pushuar së rëni.