20 korrik, mëngjes – Prite qiellin për disa vite
E kemi provuar “se Zoti është i mirë” (Psalmi 34:8), por nuk e dimë ende se sa i mirë dhe i hirshëm është Ai, megjithëse ajo që njohim nga ëmbëlsia e Tij, na bën të dëshirojmë edhe më shumë. Kemi provuar frytet e para të Frymës, dhe ato e kanë shtuar urinë dhe etjen tonë për plotësinë e të vjelave qiellore. Rënkojmë brenda vetes, në pritje të birësimit tonë. Këtu jemi si Izraeli në shkretëtirë, na ka mbërritur vetëm një vile rrushi nga hardhia [Eshkoli]; ndërsa kur të arrijmë atje, do të gjendemi në mes të vreshtit. Këtu e shohim manën të bjerë me flokë të vegjël, si fara koriandri; por atje do të hamë bukën e qiellit dhe drithin e vjetër të mbretërisë. Nuk kemi mbaruar veçse klasën e parë të shkollimit tonë frymëror, sepse megjithëse i kemi mësuar shkronjat e para të alfabetit, nuk mund të lexojmë ende fjalë, aq më pak të mund të formojmë fjali.
19 korrik, mbrëmje – Kallami i përkulur
Pra, këtu na përshkruhen disa gjëra të dobëta; por Jezusi thotë për to: “Kandilin që bën tym nuk do ta shuaj dhe kallamin e përkulur nuk do ta thyej.” Disa nga fëmijët e Perëndisë janë forcuar për të kryer vepra të fuqishme për Të. Në fakt, Perëndia ka aty-këtu Sansonët e Tij, të cilët mund t’i shkulin portat e Gazës dhe t’i ngrenë e t’i çojnë ato deri në majë të malit. Ai madje ka edhe disa kreshnikë, burra zemërluanë, por shumica e popullit të Tij janë një racë njerëzish të druajtur e fërgëllues. Ata janë si garguj, i druhen çdo kalimtari; janë si një tufë e vogël frikacake. Kur vjen tundimi, ata zihen si zogj në kurth; nëse u kanoset një sprovë, janë gati të humbin ndjenjat. Në brishtësinë e tyre, ata lëkunden lart e poshtë nga çdo dallgë; enden si pulëbardha mbi kreshtat e valëve—duke qenë gjëra të dobëta, pa fuqi, pa urtësi dhe pa largpamësi. Megjithatë, meqenëse janë të dobët, madje për shkak se janë kaq të dobët, ky premtim është bërë posaçërisht për ta.
19 korrik, mëngjes – Lavdia e Perëndisë
Prandaj, falënderoje Perëndinë në qoftë se je udhëhequr përgjatë një shtegu të vështirë, sepse është pikërisht kjo që të ka falur përjetimin e madhështisë dhe dashamirësisë së Perëndisë! Hallet e tua të kanë pasuruar me një thesar njohurie, të cilin nuk kishe se si ta fitoje ndryshe: sprovat e tua ishin si e çara në shkëmb brenda së cilës Jahveh-u të ka fshehur, ashtu siç bëri edhe me shërbëtorin e Vet Moisiun, që të mund të vështroje lavdinë e Tij tek të kalonte pranë. Lëvdoje Perëndinë, sepse nuk të ka lënë në errësirën dhe në padijen që mund të të shkaktonte begatia e pandërprerë, por se, në luftën e madhe të vuajtjeve, ti je aftësuar për të soditur rrezet e lavdisë së Tij në mënyrat e mrekullueshme se si Ai të trajton ty.
18 korrik, mbrëmje – Fryma e rregullsisë
Për sa u përket hireve të të krishterëve, asnjë virtyt nuk duhet t’i zërë vendin forcërisht tjetrit dhe as ta shfrytëzojë tjetrin për përfitimin e vet. Dashuria nuk duhet ta mbysë ndershmërinë, guximi nuk duhet ta shpërfillë dobësinë, modestia nuk duhet ta shtyjë me bërryla energjinë dhe durimi nuk duhet ta vrasë vendosmërinë. Po ashtu, për sa u përket detyrave tona, asnjëra prej tyre nuk duhet të ndërhyjë te tjera. Kështu dobishmëria publike nuk duhet t’i bëjë dëm përshpirtshmërisë private; puna e kishës nuk duhet ta shtyjë adhurimin familjar në një qoshe. Është gabim t’i ofrosh Perëndisë një detyrë të njollosur me gjakun e tjetrës. Çdo gjë është e bukur në kohën e saj, por e kundërta nuk vlen.
18 korrik, mëngjes – Ndihmoji ata që mbeten pas
Praparoja është po ashtu edhe një vend i rrezikshëm. Armiqtë i kemi përpara, por edhe prapa. Sulmet mund të na vijnë nga çdo drejtim i mundshëm. Lexojmë se Amaleku e sulmoi Izraelin dhe vrau disa nga ata që gjendeshin në praparojë. I krishteri me përvojë do të zbulojë se ka shumë punë për të tijat armë, posaçërisht për t’i ndihmuar ata shpirtra të gjorë dyshues, të dëshpëruar dhe të lëkundur, të cilët janë më të ngadaltë në besim, njohuri dhe gëzim. Këta nuk duhen lënë pa ndihmë, prandaj qoftë detyra e shenjtorëve të mirëmësuar që t’i ngrenë lart flamujtë e tyre mes praparojës. Shpirti im, bëj kujdes sot, që t’i ndihmosh ata që marshojnë të fundit!
17 korrik, mbrëmje – Mos lini asnjë t’ju ikë
Edhe mëkati më i dashur për ne, duhet të vdesë. Mos e kurse edhe po qau e u lebetit! Godite me shpatë edhe në qoftë po aq i dashur për ty sa një bir i shtrenjtë! Godite, sepse Perëndia e goditi mëkatin pikërisht atëherë kur rëndonte mbi shpatullat e Birit të Vet! Me vendosmëri të palëkundur e plot ashpërsi duhet ta dënosh me vdekje mëkatin që dikur ishte idhulli i zemrës sate. A mos do të dish vallë se si do ta realizosh këtë? Jezusi do të bëhet fuqia jote. Në besëlidhjen e hirit, të është dhënë hir për ta mposhtur mëkatin; ke forcë të mjaftueshme për të ngadhënjyer në kryqëzatën kundër epsheve të brendshme, sepse Krishti Jezus ka premtuar që do të jetë me ty deri në fund.
17 korrik, mëngjes – Njihe zgjedhjen tënde
Në qoftë se ia dorëzon veten plotësisht Krishtit dhe i beson Atij, atëherë je një nga të zgjedhurit e Perëndisë; mirëpo, në qoftë se ndalesh dhe thua: “Së pari, dua të di nëse jam i zgjedhur”, dije se pyetja jote është e kotë. Shko te Jezusi ashtu si je, me gjithë fajin tënd! Lëri pas teje të gjitha pyetjet kureshtare rreth zgjedhjes sate! Shko drejt e te Krishti dhe fshihu në plagët e Tij, dhe do ta kuptosh nëse je i zgjedhur ose jo. Pastaj do të të falet siguria e Frymës së Shenjtë dhe kështu do të bëhesh i aftë të thuash: “E di se kujt i kam besuar dhe jam i bindur se ai është i fuqishëm ta ruajë ndoren time deri në atë ditë” (2 e Timoteut 1:12).
16 korrik, mbrëmje – Bujaria e Perëndisë
I krishterë, mëso ta ngushëllosh veten në sjelljen plot hir të Perëndisë ndaj Kishës! Ajo që është kaq e dashur për Mësuesin tënd, a nuk duhet të jetë e dashur para së gjithash për ty? Megjithëse shtegu ku po ecën mund të jetë i zi sterrë, a nuk mund të ta gëzojnë zemrën fitoret e kryqit të Tij dhe përhapja e së vërtetës së Tij? Hallet tona personale harrohen kur shohim jo vetëm atë që ka bërë dhe që po bën Perëndia për Sionin, por edhe kur e hedhim vështrimin drejt gjërave që Ai do të bëjë për Kishën e Vet.
16 korrik, mëngjes – Mbështetu plotësisht në Jezusin
Zoti ynë e ka caktuar që ne ta ndiejmë dhe ta njohim këtë varësi të vazhdueshme, sepse na lejon që të lutemi vetëm për “bukën e përditshme”, dhe na premton vetëm që forca jonë do të zgjasë aq sa do të jenë ditët tona. A nuk është më mirë për ne që gjërat të jenë kështu, që të mund të shkojmë sa më shpesh te froni i Tij dhe të kujtohemi vazhdimisht për dashurinë e Tij?
15 korrik, mbrëmje – Çlirimi i Krishtit
Shumë prej atyre që ishin në anën e Jezusit, nuk e mbajtën kryqin e Krishtit, kurse ajo e bëri një gjë të tillë. Ajo e shpenzoi tërë pasurinë e vet për të përmbushur nevojat e Tij. Nëse dëshirojmë ta njohim më nga afër Krishtin, atëherë le t’i shërbejmë Atij! M’i trego ata që ulen më shpesh poshtë flamurit të dashurisë së Tij dhe që pinë gllënjka të mëdha nga kupa e përbashkësisë, dhe jam i sigurt se këta janë pikërisht ata që japin më tepër, shërbejnë më shumë, dhe të cilët qëndrojnë më afër zemrës së përgjakur të Zotit të tyre të dashur.