21 dhjetor, mbrëmje – Rroba të shkëlqyera
Çfarë, atëherë? A mund të nxjerrim ndonjë përfundim prej gjithë kësaj? Me siguri duhet të na bëjë të ndiejmë mirënjohje dhe të shprehim gëzim. Eja, zemra ime, mos e mbaj mbyllur gojën për alelujën e mbrëmjes! Regjistroji veglat e tua frymore! Akordoji instrumentet me tela!
21 dhjetor, mëngjes – Një besëlidhje e përjetshme
E bekuar është siguria që Ai ka bërë një besëlidhje me mua! Në qoftë se Perëndia Frymë e Shenjtë më fal sigurinë e besëlidhjes, atëherë shpëtimi i Tij është imi, zemra e Tij është imja, Ai Vetë është imi—Ai është Perëndia im.
20 dhjetor, mbrëmje – Mëditje nga Zotëria
Kur qiejt të kumbojnë nga thirrjet: “Të lumtë, të lumtë”, do të marrësh edhe ti pjesën tënde të shpërblimit. Ti ke punuar me Të; ke vuajtur me Të; tani do të mbretërosh me Të. Ti ke mbjellë me Të; do të korrësh me Të. Fytyra jote u mbulua nga djersa ashtu si e Tija, dhe shpirti yt u pikëllua për mëkatet e njerëzve ashtu si dhe shpirti i Tij. Tani fytyra jote do të ndriçojë me shkëlqimin e qiellit ashtu si edhe fytyra e Tij, ndërsa shpirti yt do të mbushet plot me gëzime qiellore ashtu si edhe shpirti i Tij.
20 dhjetor, mëngjes – Dashuri pa pikë dyshimi
Po, besimtar i dashur, unë dhe ti kemi kaluar periudha ripërtëritjeje falë pranisë së Zotit, dhe atëherë besimi ynë është ngritur drejt lartësive të sigurisë! Ne kemi pasur sigurinë për ta mbështetur kokën mbi supin e Zotit tonë, dhe nuk e kemi vënë në dyshim dashurinë e Mësuesit tonë ndaj nesh. Pyetja e errët: “Zot, mos jam unë ai që do të të tradhëtojë?”, është shporrur larg nesh. Zoti na ka puthur me të puthurat e gojës së Vet dhe i ka mbytur dyshimet tona me përqafimin e Vet të fortë. Për shpirtrat tanë, dashuria e Tij ka qenë edhe më e mirë se vera.
19 dhjetor, mbrëmje – Pyetja madhështore
Shumë shpejt do ta arrijmë atë tokë të lumtur, ku ndarjet, ndryshimet dhe stuhitë do të marrin fund! Jezusi do të na drejtojë atje. A jemi në Të, apo jo? Kjo është madhështorja pyetje.
19 dhjetor, mëngjes – Një paqe e shenjtë
Pa vështroje pak zemrën e Tij mëshiruese; shih nëse mund të të trajtojë keq ndonjëherë! Pa vështroje pak urtësinë e tij të panjohshme; shiko nëse mund të gabojë ndonjëherë. Mirëpo, mbi të gjitha, vështro Jezu Krishtin, Ndërmjetësuesin tënd, dhe pyete veten teksa Ai e mbron çështjen tënde: A ia bën zemra Atit tënd të sillet në mënyrë të pahirshme me ty? Në qoftë se Ai kujtohet madje edhe për harabelat, a mund ta harrojë vallë ndonjërin prej fëmijëve të Tij më të vegjël? “Hidh mbi ZOTIN barrën tënde dhe ai do të të mbajë; ai nuk do të lejojë kurrë që i drejti të lëkundet” (Psalmi 55:22).
18 dhjetor, mbrëmje – Bëje mirë inventarin
Më lejo të të inkurajoj në emër të Tij, që të bësh një shqyrtim të zellshëm dhe një vlerësim solemn të gjendjes sate frymërore, që të mos mbetesh pa prehjen e premtuar. Kjo është ajo që bën çdo njeri i urtë, dhe ajo që Vetë Perëndia bën me ne të gjithë. Prandaj të nxis të bësh të njëjtën gjë për veten tënde sonte. Edhe shenjtori me më tepër përvojë bën mirë t’i shqyrtojë themelet e perëndishmërisë së vet, sepse pas kokave të thinjura mund të fshihen zemra të liga; por edhe besimtari i ri le të mos e shpërfillë fjalën paralajmëruese, sepse gjallëria e rinisë mund të shoqërohet me kalbësinë e hipokrizisë. Nganjëherë ndodh që të rrëzohet ndonjë gjigant frymëror. Armiku vazhdon ende të mbjellë egjër në mes të grurit.
18 dhjetor, mëngjes – Grisja e zemrës
Vargu na urdhëron të grisim zemrat, por, për nga natyra, ato janë të forta si mermeri: Atëherë, si mund të bëhet një gjë e tillë? Duhet t’i çojmë në kodrën e Kalvarit: atje zëri i Shpëtimtarit që po vdiste, i çau njëherë shkëmbinjtë, zë i cili është po aq i fuqishëm edhe sot. O Frymë e bekuar, na i hap veshët që të dëgjojmë grahmat e fundit të Jezusit, dhe kështu zemrat tona do të grisen, ashtu siç i grisin njerëzit rrobat e tyre në ditën e vajtimit!
17 dhjetor, mbrëmje – Katër privilegje
Jezusi, UNË JAM-i i madh, është hyrja për në Kishën e vërtetë dhe rruga përmes së cilës mund t’i qasemi Vetë Perëndisë. Kujtdo që vjen te Perëndia përmes Tij, Ai i fal katër privilegje të zgjedhura.
17 dhjetor, mëngjes – Ai nuk pushon kurrë së kujtuari
Ashtu si parzmorja që përmbante emrat e fiseve të Izraelit, ishte zbukurimi më i shkëlqyeshëm që mbante veshur kryeprifti, kështu edhe emrat e të zgjedhurve të Krishtit ishin gurët e Tij më të çmuar dhe vezullonin mbi zemrën e Tij. Shpesh mund të harrojmë të meditojmë rreth përsosmërive të Zotit tonë, por Ai nuk resht kurrë së na kujtuari. Le ta qortojmë veten për harresat e së kaluarës dhe le të lutemi për hir, që të mund ta kujtojmë vazhdimisht dhe me shumë dashuri Atë. Zot, pikturoje imazhin e Birit Tënd mbi bebëzat e shpirtit tim!