23 gusht, mbrëmje – Zemra juaj, banesa e Krishtit
Kjo gjë nuk mund të arrihet përveçse përmes besimit. Besimi duhet të jetë i fortë, ose përndryshe, dashuria nuk do të jetë e zjarrtë; rrënja e lules duhet të jetë e shëndetshme, ose përndryshe, kot që presim që lulja të jetë e mahnitshme. Besimi është rrënja e bimës, ndërsa dashuria është lulëzimi i saj. Tani, lexues, Jezusi nuk mund të jetë në dashurinë e zemrës sate po qe se ti nuk je kapur fort pas Tij me anë të besimit të zemrës. Prandaj lutu që të mund të kesh besim të vazhdueshëm në Krishtin, me qëllim që të mund ta duash Atë gjithnjë. Në qoftë se dashuria është e ftohtë, dije se edhe besimi po lëkundet.
23 gusht, mëngjes – Nuk ka të qara në qiell
Në qiell, të përlëvduarit nuk qajnë më, sepse çdo shkak i jashtëm pikëllimi nuk ekziston më. Nuk ka miqësi të prishura dhe as ëndje të papërmbushura në qiell. Skamja, zia e bukës, rreziqet, përndjekja dhe shpifja as që njihen atje. Nuk do të ketë lëngata që të na shkaktojnë dhimbje, nuk do të ketë as mendime të ankthshme për vdekjen apo humbjen që të na trishtojnë. Ata që janë atje, nuk vajtojnë më, sepse janë shenjtëruar në mënyrë të përkryer. Asnjë zemër e ligë mosbesuese nuk i shtyn të largohen nga Perëndia i gjallë; ata qëndrojnë të pafajshëm përpara fronit të Tij dhe plotësisht të ngjashëm me shëmbëllimin e Tij. Me të drejtë pushojnë së vajtuari, sepse kanë pushuar së mëkatuari. Ata nuk vajtojnë më, sepse çdo frikë ndryshimi ka kaluar. Ata e dinë se janë përjetësisht të sigurt. Mëkati është lënë përjashta, ndërsa ata gjenden të mbyllur brenda [mureve të Jerusalemit qiellor]. Ata janë të sigurt në një qytet që kurrë nuk do të pushtohet; ata shullëhen nën një diell që nuk perëndon kurrë; pinë ujë prej një lumi që nuk do të shterojë kurrë; këpusin fruta nga një pemë që nuk do të thahet asnjëherë. Shekuj të pafund mund të kalojnë, por përjetësia nuk do të mbarojë kurrë; dhe për sa kohë vazhdon përjetësia, pavdekësia dhe lumturia e tyre do të vazhdojnë së bashku me të.
22 gusht, mbrëmje – Pasuri të pahulumtueshme
Pasuritë e Tij të pahulumtueshme do të njihen më mirë gjatë përjetësisë. Udhës për në qiell, Ai do të të falë gjithçka që të nevojitet. Ai do të të mbrojë dhe do të sigurojë për ty, por vetëm në fund të shtegtimit tënd do t’i dëgjosh këngët e triumfit, britmat e shpëtimit dhe do ta shohësh ballë për ballë të Lavdishmin dhe Shumë të Dashurin. “Pasuritë e pahulumtueshme të Krishtit!” Kjo është melodia për menestrelët e tokës dhe kënga për muzikantët e qiellit! Zot, na mëso gjithnjë e më shumë për Jezusin, dhe ne do t’ua shpallim lajmin e mirë të tjerëve!
22 gusht, mëngjes – Dëshirë e zjarrtë për Krishtin
Kjo dëshirë e zjarrtë për Jezusin shoqërohet nga një bekim: “Lum ata që janë të uritur dhe të etur për drejtësi, sepse ata do të ngopen” (Mateu 5:6); prandaj, ata që janë të etur për të Drejtin, janë tej mase të bekuar. E bekuar është ajo uri, sepse vjen nga Perëndia: po qe se nuk po e gëzoj bekimin e të qenët i mbushur, do të vij sërish i zbrazur dhe me gatishmëri, derisa të mbushem me Krishtin. Në qoftë se nuk po ushqehem ende me Jezusin, do të vazhdoj të jem i uritur dhe i etur për Të. Kjo është një uri e shenjtë, pasi ajo rrëzëllen mes lumturive të tjera të Zotit tonë. Mirëpo, brenda bekimit përfshihet edhe një premtim. Këta të uritur “do të ngopen” me çka u dëshiron zemra. Nëse Krishti na shtyn në këtë mënyrë që ta dëshirojmë Atë me kaq zjarr, Ai me siguri që do t’i plotësojë ato dëshira të flakta; dhe kur Ai të vijë te ne, se me siguri do të vijë, sa e bukur do të jetë ardhja e tij!
21 gusht, mbrëmje – Çfarë nuk ka thënë Perëndia
Perëndia e ka zbuluar qartë se do ta dëgjojë lutjen e atyre që e kërkojnë, dhe kjo shpallje nuk mund të hidhet poshtë. Meqenëse Ai ka folur me kaq vendosmëri, vërtetësi dhe drejtësi, nuk mund të ketë më vend për dyshime. Ai nuk e zbulon mendjen e Vet me anë të fjalëve të pakuptueshme, por Ai flet shqip dhe prerë: “Sepse kushdo që lyp, merr” (Mateu 7:8). Dyshues, besoje këtë të vërtetë të sigurt—se lutja duhet dhe do të dëgjohet, dhe se Zoti nuk i ka thënë kurrë, madje as në fshehtësitë e përjetësisë, ndonjë shpirti të gjallë: “Më kërkoni kot.”
21 gusht, mëngjes – Ngushëllimi i Perëndisë për ata që ngushëllojnë të tjerët
Mirëpo, edhe ngushëllimi ynë shënon rritje ndërsa punojmë për të tjerët. Përpiqemi t’u japim zemër të tjerëve, dhe ngushëllimi që përcjellim, na e gëzon zemrën edhe neve. Pa mendo pak për historinë e atyre dy burrave në dëborë—njëri prej tyre ia fërkonte gjymtyrët tjetrit, që të mos e linte të vdiste, dhe duke vepruar kështu, bëri që vetë gjaku i tij të vazhdonte të qarkullonte, dhe në këtë mënyrë shpëtoi jetën e vet. Sill ndër mend vejushën e vobektë, e cila dha nga nozullimet e saj të pakta për të plotësuar nevojat e profetit, dhe qysh prej asaj dite, ajo nuk e diti më se ç’ishte nevoja. Jepni dhe do t’ju jepet: një masë e mirë, e ngjeshur, e tundur dhe gufuese!
20 gusht, mbrëmje – Çelësi i qytetit
Eja, lexues i dashur; këtë mbrëmje ec me Perëndinë në statutet e Tij! Ashtu siç takoheshin miqtë mbi murin e qytetit, edhe ti takohu me Perëndinë tënd në shtegun e lutjes dhe përsiatjes së shenjtë! Ke të drejtë të qëndrosh mbi muret e shpëtimit, sepse të është dhënë çelësi i qytetit të Mbretit—je një qytetar i metropolit të gjithësisë.
20 gusht, mëngjes – Davidi, psalmisti
Psalmisti u përball edhe me sprova nga miqtë e tij; këshilltari i tij Ahithofel e braktisi, [ja pse Davidi shkroi vargjet]: “[Ai] që hante bukën time, ka ngritur kundër meje thembrën e tij” (Psalmi 41:9). Armiqtë e tij më të ligj ishin vetë pjesëtarët e familjes së tij: vuajtjet më të mëdha ia shkaktuan fëmijët e vet. Tundimet e varfërisë dhe pasurisë, nderit dhe turpit, shëndetit dhe dobësisë, të gjitha u përplasën si rrebesh mbi të. Ai u përball me tundime të jashtme që ia turbullonin paqen dhe tundime të brendshme që ia prishnin gëzimin. Me t’i shpëtuar një sprove, Davidi binte në një tjetër, me të dalë nga një periudhë dëshpërimi dhe ankthi binte sërish në thellësitë më të mëdha të vuajtjes, madje të gjitha valët dhe shkulmat e Perëndisë përplaseshin pas tij. Mbase pikërisht për këtë shkak, psalmet e Davidit njihen botërisht si një burim kënaqësie për të krishterët me përvojë. Davidi i ka përshkruar me saktësi emocionet tona, duke përfshirë çdo gjendje shpirtërore, qoftë kjo e përshkuar nga ekstaza apo e mbërthyer nga depresioni. Ai ishte një njohës i mirë i zemrës njerëzore, sepse kishte mbaruar shkollën më të mirë të mundshme—shkollën e përvojës personale dhe të vërtetë.
20 gusht, mëngjes – Davidi, psalmisti
Psalmisti u përball edhe me sprova nga miqtë e tij; këshilltari i tij Ahithofel e braktisi, [ja pse Davidi shkroi vargjet]: “[Ai] që hante bukën time, ka ngritur kundër meje thembrën e tij” (Psalmi 41:9). Armiqtë e tij më të ligj ishin vetë pjesëtarët e familjes së tij: vuajtjet më të mëdha ia shkaktuan fëmijët e vet. Tundimet e varfërisë dhe pasurisë, nderit dhe turpit, shëndetit dhe dobësisë, të gjitha u përplasën si rrebesh mbi të. Ai u përball me tundime të jashtme që ia turbullonin paqen dhe tundime të brendshme që ia prishnin gëzimin. Me t’i shpëtuar një sprove, Davidi binte në një tjetër, me të dalë nga një periudhë dëshpërimi dhe ankthi binte sërish në thellësitë më të mëdha të vuajtjes, madje të gjitha valët dhe shkulmat e Perëndisë përplaseshin pas tij. Mbase pikërisht për këtë shkak, psalmet e Davidit njihen botërisht si një burim kënaqësie për të krishterët me përvojë. Davidi i ka përshkruar me saktësi emocionet tona, duke përfshirë çdo gjendje shpirtërore, qoftë kjo e përshkuar nga ekstaza apo e mbërthyer nga depresioni. Ai ishte një njohës i mirë i zemrës njerëzore, sepse kishte mbaruar shkollën më të mirë të mundshme—shkollën e përvojës personale dhe të vërtetë.
19 gusht, mbrëmje – Ti je fuqia ime
“Sepse ti je fuqia ime.” Çfarë inkurajimi i mrekullueshëm gjendet në këto pak fjalë! Me sa hare që mund t’i përballojmë mundimet dhe me sa gëzim mund t’i durojmë vuajtjet kur mund të kapemi fort pas fuqisë së Zotit! Fuqia hyjnore do t’i bëjë copë e çikë të gjitha orvatjet e armiqve tanë, do të ngatërrojë politikat e tyre dhe do t’i bëjë të dështojnë rrengjet e tyre të pamenda. Lum si ai që ka një fuqi kaq të pashoqe të angazhuar në krahun e tij! Fuqia jonë nuk do të na hyjë aspak në punë kur të biem në rrjetat e armikut tonë dinak, por fuqia e Zotit është gjithnjë në dispozicion. Mjafton që të kërkojmë, dhe do ta gjejmë atë pranë nesh. Në qoftë se mbështetemi përmes besimit vetëm në fuqinë e Perëndisë së pushtetshëm të Izraelit, atëherë mbështetja jonë mund të bëhet shkaku për lutjet tona.