14 tetor, mbrëmje – Një shpëtim për t’u pasur frikë
O besimtar i pavendosur, nuk e di se sa shumë je duke humbur për shkak të përshtatjes sate me këtë botë! Kjo gjë ia pret tejzat forcës sate dhe të bën të zvarritesh atëherë kur të duhet të rendësh. Atëherë, për hir të ngushëllimit tënd dhe për hir të rritjes sate në hir, në qoftë se je i krishterë, ji një i krishterë, pra, i dallueshëm dhe i ndarë nga kjo botë!
14 tetor, mëngjes – Çfarë është njohja frymërore?
E Tija duhet të jetë një njohje plot dashuri; padyshim që, nëse e njoh ndopak, duhet edhe ta dua. Një gram njohurie zemre vlen sa për një ton njohurie mendjeje. Njohja që kemi për Të, do të jetë një njohje e kënaqshme. Kur ta njoh Shpëtimtarin, mendja ime do të arrijë kënaqësinë maksimale—do ta di, pra, se e kam arritur atë që fryma ime e dëshiron plot zjarr. Kjo është buka që e shuan gjithë urinë.
14 tetor, mëngjes – Çfarë është njohja frymërore?
E Tija duhet të jetë një njohje plot dashuri; padyshim që, nëse e njoh ndopak, duhet edhe ta dua. Një gram njohurie zemre vlen sa për një ton njohurie mendjeje. Njohja që kemi për Të, do të jetë një njohje e kënaqshme. Kur ta njoh Shpëtimtarin, mendja ime do të arrijë kënaqësinë maksimale—do ta di, pra, se e kam arritur atë që fryma ime e dëshiron plot zjarr. Kjo është buka që e shuan gjithë urinë.
13 tetor, mbrëmje – Forca e dashurisë
Vallë, a nuk duhet të dëshpërohem për faktin se nuk e dua Jezusin me një dashuri që është e fortë si vdekja? Ai e meriton atë lloj dashurie dhe unë e dëshiroj. Martirët e ndienin një dashuri të tillë, dhe ata ishin veçse burra dhe gra si ti dhe si unë, atëherë, përse nuk e ndiej edhe unë? Ata trishtoheshin për dobësitë e tyre, por, prapëseprapë, falë atyre dobësive u bënë të fortë. Hiri u dha atyre qëndrueshmëri të palëkundur—i njëjti hir është edhe në dispozicionin tim. Jezus, dashuria e shpirtit tim, kapërderdhe në mua një dashuri të tillë, pikërisht dashurinë Tënde, në zemrën time sonte!
13 tetor, mëngjes – Vajtim për mëkatin
Pendimi i vërtetë ka të bëjë qartësisht me Shpëtimtarin. Kur pendohemi për mëkatin, e kemi një sy mbi mëkatin dhe tjetrin mbi kryqin; ose edhe më mirë do të ishte sikur t’i ngulnim që të dy sytë mbi Krishtin dhe t’i shihnim shkeljet tona vetëm në prizmin e dashurisë së Tij.
12 tetor, mbrëmje – Roli i Frymës së Shenjtë
Nëse do të mund të përdornim një metaforë, Fryma e Shenjtë është Mjeku, por Jezusi është ilaçi. Ai e shëron plagën, por e bën këtë duke e lyer me pomadën e shenjtë të emrit dhe hirit të Krishtit. Ai nuk nxjerr nga gjërat e Veta, por merr nga gjërat e Krishtit. Kështu që, nëse e quajmë Frymën e Shenjtë me emrin grek Paraclete, ashtu siç bëjmë disa herë, atëherë zemra jonë e pagëzon Zotin tonë të bekuar Jezus me titullin Paraclesis. Në qoftë se i pari është Ngushëlluesi, i dyti është Ngushëllimi.
12 tetor, mbrëmje – Roli i Frymës së Shenjtë
Nëse do të mund të përdornim një metaforë, Fryma e Shenjtë është Mjeku, por Jezusi është ilaçi. Ai e shëron plagën, por e bën këtë duke e lyer me pomadën e shenjtë të emrit dhe hirit të Krishtit. Ai nuk nxjerr nga gjërat e Veta, por merr nga gjërat e Krishtit. Kështu që, nëse e quajmë Frymën e Shenjtë me emrin grek Paraclete, ashtu siç bëjmë disa herë, atëherë zemra jonë e pagëzon Zotin tonë të bekuar Jezus me titullin Paraclesis. Në qoftë se i pari është Ngushëlluesi, i dyti është Ngushëllimi.
12 tetor, mëngjes – Mendohu thellë rreth gjërave të Perëndisë
Ka disa raste kur vetmia është më e mirë sesa shoqëria, dhe heshtja një gjë më e mençur sesa fjala. Do të ishim të krishterë më të mirë sikur të kalonim më shumë kohë në vetmi, duke pritur në Perëndinë dhe duke mbledhur, përmes përsiatjes mbi Fjalën e Tij, fuqinë frymërore që na nevojitet për të shërbyer në mbretërinë e Tij. Duhet të mendohemi thellë rreth gjërave të Perëndisë, sepse kështu nxjerrim ushqim të vërtetë prej tyre.
11 tetor, mbrëmje – Një thirrje e shenjtë
Një test tjetër e ndeshim te Hebrenjve 3:1, ku thuhet se jemi bërë “pjesëtarë të thirrjes qiellore”. Me “thirrje qiellore” kuptojmë një thirrje që vjen nga qielli. Në qoftë se thirrja jote vjen nga njeriu, atëherë nuk je i thirrur. A vjen thirrja jote nga Perëndia? A është një thirrje për në qiell, ashtu siç vjen edhe nga qielli? Po qe se nuk ndihesh si i huaj këtu dhe po qe se qielli nuk është shtëpia jote, nuk je thirrur me një thirrje qiellore, sepse ata që kanë marrë një thirrje qiellore, thonë se po presin qytetin që ka themelet, mjeshtër dhe ndërtues i të cilit është Perëndia, dhe vetë janë të huaj dhe shtegtarë mbi dhe. A është thirrja jote e shenjtë, e lartme dhe qiellore? Atëherë, i dashur, je i thirrur nga Perëndia, sepse e tillë është thirrja me të cilën Ai i thërret të Vetët!
11 tetor, mëngjes – Besimtari që lutet
Ndërsa lutja është një kërkesë për pasuri hyjnore, ajo është edhe një rrëfim i zbrazëtisë njerëzore. Gjendja më e shëndetshme për një krishterë është të qenët përherë i zbrazur nga vetja, dhe vazhdimisht i varur te Zoti për nozullimet e Tij; të qenët përherë të varfër në vetvete dhe të pasur në Jezusin, të qenët në vetvete të dobët si uji, por të fuqishëm falë Perëndisë, për të bërë bëma të mëdha. Këtu hyn në punë lutja, sepse ndërkohë që e adhuron Perëndinë, e vendos krijesën aty ku duhet të jetë—në pluhur.