31 dhjetor, mbrëmje – Le të vijnë të eturit
Kushtoja këto orë të fundit meditimit vetjak, dhe sa mirë do të jetë sikur brenda teje të lindë pendimi i thellë; dhe në qoftë se ai të çon në një besim të përulur në Jezusin, atëherë kjo do të ishte gjëja më e mirë e mundshme. Sigurohu që mbarimi i këtij viti mos të të gjejë ende të pafalur! Mos lejo që kambanat e mesnatës së Vitit të Ri të bien mbi frymën tënde që nuk e njeh gëzimin! Tani, tani, beso TANI, dhe do të jetosh!
31 dhjetor, mëngjes – Mrekullia e mrekullive
Identiteti i atij që e bën ftesën, është bërë plotësisht i njohur. Mëkatari duhet të shkojë te Jezusi—jo të rendë pas veprave, riteve apo doktrinave, por duhet të shkojë te një Shpengimtar personal, i cili i barti Vetë mëkatet tona në trupin e Tij mbi drurin e kryqit. Mëkatari ka vetëm një rreze shprese, dhe ky është Shpëtimtari që u përgjak, vdiq dhe u ringjall për të. Oh, sa hir i madh do të ishte sikur të shkoje tani tek Ai e të pije përpara se të perëndonte dielli në këtë ditë të fundit të vitit!
30 dhjetor, mbrëmje – Besimtar sa për emër apo zotërues i vërtetë i besimit
Lexues, në qoftë se je besimtar sa për emër dhe jo një zotërues i vërtetë i besimit që është në Krishtin Jezus, rreshtat e mëposhtëm janë një përshkrim i saktë i fundit tënd.
30 dhjetor, mëngjes – Prite fundin
Ji i kënaqur të jesh si Ai, si një krimb dhe jo një njeri, me qëllim që, ashtu si Ai, edhe ti të mund të jesh i lumtur kur të zgjohesh [në risinë e jetës] në të Tijin shëmbëllim. Diamanti i papërpunuar vendoset në instrumentin e argjendarit. Ai e pret nga të gjitha anët. Tek përpunohet, diamanti humbet një pjesë të mirë të masës së tij—humbje e cila i duket tepër e madhe në vetvete. Mbreti kurorëzohet; nën tingujt e gëzueshëm të trumbetës, diadema vendoset mbi kokën e monarkut. Një rreze e shkëlqyeshme feks nga ajo kurorë dhe vezullon prej të njëjtit diamant, të cilit iu dha formë së fundi.
29 dhjetor, mbrëmje – “Deri këtu…”
Mirëpo, në qoftë se mendimi i parë i shpirtit tënd ka qenë: Si mund ta nderoj Jezusin?—në qoftë se dëshira e përditshme e shpirtit tënd ka qenë: “Ah, sikur të dija ku ta gjeja!” (Jobi 23:3), atëherë dije se, edhe sikur të përballesh me një mijë dobësi dhe madje edhe në mos e ditsh nëse je fëmijë i Perëndisë apo jo, nuk kam asnjë pikë dyshimi që je shëndoshë e mirë, meqë ke vlerësim të lartë për Jezusin.
29 dhjetor, mëngjes – Zoti na ka ndihmuar
Na e ka ënda ta tretim vështrimin përgjatë një shëtitoreje me pemë nga të dyja anët. Është kënaqësi ta soditësh tejetej panoramën e gjerë që duket si një tempull gjelbërosh me shtylla trungjesh dhe harqe gjethesh. Po ashtu, trete vështrimin përgjatë rrjedhës së gjatë të viteve të tua, shiko degët e gjelbëruara të mëshirës sipër kokës sate dhe shtyllat e forta të dashamirësisë e besnikërisë, mbi të cilat mbështeten gëzimet e tua.
28 dhjetor, mbrëmje – Ndiqe me burrëri
Krishti është Paqebërësi i madh; por përpara paqes, Ai sjell luftën. Aty ku vjen drita, terri zhduket. Aty ku është e vërteta, gënjeshtra ia mbath me të katra; përndryshe, nëse do të qëndronte, do të ndizej një konflikt i ashpër, sepse e vërteta nuk mundet dhe nuk do ta ulë kurrë standardin e saj, sepse gënjeshtra duhet të shtypet me këmbë. Në qoftë se e ndjek Krishtin, dije se do të të lehin nga pas gjithë qentë e botës. Në qoftë se jeton në një mënyrë të tillë, e cila të bën ta kalosh pa vështirësi sprovën e gjyqit të fundit, të jesh plotësisht i bindur se bota nuk do të flasë mirë për ty.
28 dhjetor, mëngjes – Një shtrëngim i fortë dhe i vendosur
Besimi kapet pas Zotit Jezus me një shtrëngim të fortë e të vendosur. I njeh përsosmërinë dhe vlerën e Tij, dhe nuk ka tundim që mund ta shtyjë atë t’i zërë besë dikujt tjetër. Dhe Krishti Jezus është kaq i kënaqur me këtë hir qiellor, saqë nuk resht kurrë së e forcuari dhe së e mbështeturi atë besim me shtrëngimin plot dashuri dhe përkrahjen e gjithëmjaftueshme të krahëve të Tij të amshuar.
27 dhjetor, mbrëmje – Gjeje jetën tënde në Krishtin
I krishterë, Perëndia nuk të ka lënë të udhëhiqesh nga një engjëll gjatë shtegtimit tënd tokësor: Ai Vetë e udhëheq karvanin. Mbase mund të mos e shohësh shtyllën e reve dhe të zjarrit, por Zoti nuk do të të braktisë kurrë. Vëri re fjalët “do të”—“ZOTI do të të udhëheqë.” Këto fjalë e bëjnë të sigurt këtë fakt! Ne mund të jemi të sigurt se Perëndia nuk do të na braktisë! “Do të”-të e Tij të çmuara vlejnë më shumë se premtimet e njerëzve. “Nuk do të të lë, nuk do të të braktis” (Hebrenjve 13:5).
27 dhjetor, mëngjes – Të lulëzosh edhe në mes të thatësirës
Mirëpo, a mund ta pohoj ndershmërisht se e kam ruajtur integritetin tim edhe atëherë kur bekimet fizike kanë qenë të pakta, apo kur rrethanat e mia jetësore kanë qenë armiqësore ndaj hirit, në vend që të ishin të dobishme për të? Atëherë kam shpresë se zotëroj një perëndishmëri të gjallë e të mirëfilltë.