24 korrik, mbrëmje – Merr parasysh plotfuqinë e Perëndisë
Jezusi, Emanueli, Perëndia me ne, është i gatshëm të pranojë rekrutë në ushtrinë e Zotit: në mos qofsha regjistruar tashmë, duhet të shkoj tek Ai përpara se të fle dhe t’i lutem që të pranohem në të në saje të meritave të Tij. Dhe në qoftë se tashmë jam pjesë në këtë ushtri, ashtu sikundër shpresoj se jam, duke qenë ushtar i kryqit, le të marr guxim, sepse armiku është i pafuqishëm në krahasim me Zotin tim, fushimi i të cilit është shumë i madh.
24 korrik, mëngjes – I shtrënguar nga çdo anë
Mirëpo, besimi nuk dëgjon as mendjemadhësinë, as dëshpërimin, as burracakërinë, dhe as rrëmbimin, por dëgjon Perëndinë tek i thotë: “Qëndro!”. Dhe ai qëndron i palëkundur si një shkëmb. “Qëndro”—mbaj qëndrimin e një njeriu trupdrejtë, i cili është gati për veprim, në pritje të urdhrave të reja, duke pritur me gëzim dhe durim zërin drejtues; dhe ke për ta parë se nuk do të kalojë shumë kohë dhe Perëndia do të të thotë ty, po aq qartë sa Moisiu i tha popullit të Izraelit: “Shko përpara!”.
23 korrik, mbrëmje – Gjaku pastron
Disa mendojnë se një ndjesi faljeje është një arritje që vjen vetëm pas shumë vitesh përvoje të krishterë. Mirëpo, falja e mëkateve është një realitet i së tashmes—një privilegj që i takon kësaj dite dhe një gëzim që i takon kësaj ore. Me të besuar në Jezusin, mëkatari është plotësisht i falur. Vargu, i shkruar në kohën e tashme, gjithashtu tregon vazhdimësi. “Pastron” dje, “pastron” sot dhe “pastron” nesër. Kështu do të jetë përherë me ty, o i krishterë, derisa të kalosh lumin; mund të vish sa herë të duash te ky burim, sepse ai ende pastron.
23 korrik, mëngjes – Mos je një prej tyre?
Kur mëkatojmë ne që jemi të zgjedhurit e parapëlqyer të qiellit, mëkati ynë është edhe më i rëndë; e jona është një fyerje e rëndë, sepse na kanë përkëdhelur kaq shumë. Në qoftë se një engjëll do të vinte dorë mbi ne kur bëjmë të liga, nuk do t’i duhej të përdorte një qortim tjetër, veç pyetjes: “Çfarë, ti? Po ti çfarë bën këtu?”. A guxojmë vallë t’i jepemi ligësisë, duke qenë se jemi falur, jemi çliruar, jemi mësuar, jemi pasuruar dhe jemi bekuar në mënyrë kaq të lavdishme? Larg qoftë, o Zot!
22 korrik, mbrëmje – Vështro
Pa vështroni e shihni, a ka pasur vallë ndonjëherë një pikëllim si pikëllimi që i shkaktuan Atij? Të gjithë ata që kalojnë pranë, ndalojnë dhe vështrojnë këtë shfaqje dhimbjeje, një çudi për njerëzit dhe engjëjt, një fenomen i pashoq. Vështrojeni Perandorin e Fatkeqësisë që nuk pati shok e rival në agonitë e Tij! Vështrojeni Atë, ju vajtues, sepse nëse nuk gjeni ngushëllim në një Krisht të kryqëzuar, nuk mund të gjeni dot gëzim as në tokë e as në qiell! Në mos pastë shpresë në çmimin e gjakut të Tij shpengues, nuk do të ketë hare te harpat e qiellit dhe dora e djathtë e Perëndisë nuk do të njohë më kënaqësi përjetë.
22 korrik, mëngjes – Martesa e qiellit
Kjo lidhje e ngushtë, duke qenë se është e përjetshme, është edhe më intime sesa lidhja martesore mbi tokë. Sado e zjarrtë dhe e dëlirë të jetë dashuria e bashkëshortit, nuk është gjë tjetër veçse një pasqyrim i zbehtë i flakës që brambullon në zemrën e Jezusit. Bashkimi mistik me Kishën, për të cilin Krishti la Atin e tij dhe u bë një mish me nusen e vet, ia kalon pafundësisht çdo bashkimi njerëzor.
21 korrik, mbrëmje – Gëzohu
Ji shpresëplotë! Përherë shpreso, sepse Perëndia nuk do të të lërë kurrë në baltë! Vallë, a nuk e di se Perëndia vazhdon të të dojë edhe mes gjithë këtyre peripecive? Malet, edhe kur fshihen nga errësira, mbeten po ato që ishin gjatë ditës, po kështu edhe dashuria e Perëndisë është po aq e vërtetë për ty tani, sa edhe në çastet e tua më të lumtura.
21 korrik, mëngjes – Dëboji të gjitha frikërat
Ne i njohim dobësitë e tyre. Vallë, a nuk janë ata veçse njerëz? E ç’është njeriu përveçse një krimb? Ata bulurijnë e fryhen si dallgët e detit, duke shkumëzuar për turpin e tyre. Kur të ngrihet Zoti, ata do të fluturojnë si byku në erë dhe do të bëhen pluhur e hi si gjembaçë kërcitës. Pafuqia e tyre e plotë për t’i shkaktuar qoftë edhe dëmin më të vogël kauzës së Perëndisë dhe të vërtetës së Tij mund t’i shtyjë madje edhe ushtarët më të pafuqishëm në radhët e Sionit që t’i përqeshin ata me përbuzje.
20 korrik, mbrëmje – Të ndjekësh Perëndinë
O besimtar i vërtetë, i thirrur nga hiri dhe i larë me gjakun e çmuar të Jezusit, ti ke shijuar një pije më të mirë sesa ujërat e përbaltura të kënaqësive të kësaj bote. Ti ke përbashkësi me Krishtin; ty të është falur gëzimi që ta shikosh Jezusin dhe të prehesh në përqafimin e Tij të dashur. A mos vallë kotësitë, këngët, nderimet dhe zbavitjet e kësaj bote, të falin po aq kënaqësi sa gjërat e mësipërme? Mos vallë ke ngrënë bukën e engjëjve dhe tani po kënaqesh duke ngrënë mbetjet?
20 korrik, mëngjes – Prite qiellin për disa vite
E kemi provuar “se Zoti është i mirë” (Psalmi 34:8), por nuk e dimë ende se sa i mirë dhe i hirshëm është Ai, megjithëse ajo që njohim nga ëmbëlsia e Tij, na bën të dëshirojmë edhe më shumë. Kemi provuar frytet e para të Frymës, dhe ato e kanë shtuar urinë dhe etjen tonë për plotësinë e të vjelave qiellore. Rënkojmë brenda vetes, në pritje të birësimit tonë. Këtu jemi si Izraeli në shkretëtirë, na ka mbërritur vetëm një vile rrushi nga hardhia [Eshkoli]; ndërsa kur të arrijmë atje, do të gjendemi në mes të vreshtit. Këtu e shohim manën të bjerë me flokë të vegjël, si fara koriandri; por atje do të hamë bukën e qiellit dhe drithin e vjetër të mbretërisë. Nuk kemi mbaruar veçse klasën e parë të shkollimit tonë frymëror, sepse megjithëse i kemi mësuar shkronjat e para të alfabetit, nuk mund të lexojmë ende fjalë, aq më pak të mund të formojmë fjali.