29 korrik, mbrëmje – I përkasim Atij
Kjo shpallje ka të bëjë me doktrinën e zgjedhjes: ka disa që Ati ia ka dhënë Krishtit. Ka të bëjë gjithashtu me doktrinën e thirrjes së efektshme: ata që i janë dhënë Atij, duhet dhe do të vijnë. Sado të vendosur të jenë për ta kundërshtuar këtë thirrje, prapëseprapë, ata do të nxirren nga errësira për t’u shpënë në dritën e mrekullueshme të Perëndisë. Na mëson gjithashtu nevojën e domosdoshme për besimin, sepse edhe ata që i janë dhënë Krishtit, nuk shpëtohen po qe se nuk shkojnë te Krishti. Madje edhe ata duhet të vijnë, sepse nuk ka rrugë tjetër për të hyrë në qiell, përveç derës, që është Krishti Jezus. Të gjithë ata që Ati ia jep Shpëtimtarit tonë, duhet të shkojnë tek Ai; domethënë, askush nuk mund të shkojë në qiell pa kaluar përmes Krishtit.
29 korrik, mëngjes – Megjithatë…
Ti, o Perëndi, gjithnjë mendon për mua! Mëshirat e ëmbla të dashurisë Sate digjen vazhdimisht për mua. Ti gjithnjë e bën provaninë të veprojë për të mirën time. Ti më ke vënë si një vulë mbi krahun Tënd; dashuria Jote është e fortë si vdekja, dhe ujërat e mëdha nuk do të mund ta shuajnë dashurinë, as lumenjtë ta përmbytin. Ç’hir befasues! Ti më sheh në Krishtin, dhe megjithëse në vetvete jam kaq i papëlqyeshëm, Ti më sheh sikur të kisha veshur petkat e Krishtit dhe sikur të isha larë në gjakun e Tij, dhe kështu qëndroj i pranuar në praninë Tënde. Prandaj jam vazhdimisht i rrethuar nga favori yt—“gjithnjë me ty”.
28 korrik, mbrëmje – Të bësh të mirën
Mënyra e të bërët mirë e Zotit tonë paraqet veprimtarinë e tij të pandërprerë! Ai nuk bënte mirë vetëm kur i jepej mundësia, por “e përshkonte vendin” duke kryer veprat e Tij të mëshirës. Zor se ekziston ndonjë fshat apo qytezë, në mbarë vendin e Judesë, që të mos i jetë gëzuar vizitës së Tij. Ç’qortim i mirë është ky për mënyrën përtace dhe të ngadalshme se si shumë besimtarë i shërbejnë Zotit. Le t’i ngjeshim ijët e mendjes dhe të mos lodhemi duke bërë mirë!
28 korrik, mëngjes – Fajtor për vrazhdësi
Besimtar, hidhe vështrimin pas: sill ndër mend ato çaste kur dyshove në Perëndinë, edhe pse Ai ishte përherë kaq besnik ndaj teje; sill pak ndër mend thirrjen tënde të pamend: “Jo kështu, Ati im”, ndërsa Ai i kryqëzonte duart në vuajtje për të të dhënë bekimin më të madh; sill ndër mend rastet e shumta kur i ke lexuar keq sigurimet e Tij, kur i ke keqinterpretuar mënyrat se si të ka trajtuar dhe ke rënkuar: “E tërë kjo rëndon mbi mua”, megjithëse ato po bashkëvepronin për të mirën tënde! Sill ndër mend se sa shpesh ke zgjedhur mëkatin për shkak të kënaqësisë që të ofronte, kur, në fakt, ajo kënaqësi ishte si një rrënjë e hidhur për ty!
27 korrik, mbrëmje – Prehje me Kampionin tonë
Për të krishterin nuk ka ekzekutim me vdekje në këtë botë, aq më pak një vdekje të dytë. Ai është çliruar plotësisht nga çdo dënim, si edhe nga faji i mëkatit, po ashtu, fuqia e mëkatit është thyer. Mëkati mund të përpiqet të na e zërë shtegun dhe të na kërcënojë me luftë të përhershme; mirëpo, ai mbetet një armik i mundur për të gjithë shpirtrat që kanë përbashkësi me Jezusin. Nuk ekziston mëkat, të cilin një krishterë nuk mund ta mposhtë në qoftë se mbështetet vetëm te Perëndia i tij, për ta arritur këtë. Ata që vishen me të bardha në qiell, ngadhënjyen falë gjakut të Qengjit, edhe ne mund të bëjmë të njëjtën gjë. Asnjë epsh nuk është tepër i fuqishëm, asnjë mëkat shqetësues nuk është i rrënjosur tepër fort; ne mund të ngadhënjejmë mbi të gjitha këto me anë të fuqisë së Krishtit.
27 korrik, mëngjes – Merr parasysh Premtuesin
Mirëpo, përveç përsiatjes rreth premtimeve, përpiqu që t’i marrësh në shpirtin tënd sikur të ishin vetë fjalët e Perëndisë për ty. Thuaji kështu shpirtit tënd: “Në qoftë se do të kisha të bëja me një premtim njerëzor, do ta shqyrtoja me kujdes aftësinë dhe karakterin e njeriut që më dha besën. Kështu duhet të veproj edhe me premtimet e Perëndisë, sepse sytë e mi nuk duhet të jenë aq shumë të ngulur mbi madhështinë e mëshirës—gjë që mund të bënte që ta humbisja fare—sesa mbi madhështinë e Premtuesit—gjë që do të më lumturonte.
26 korrik, mbrëmje – Ulur me princat
Princat përfitojnë gjithashtu ndere të veçanta. Ne mund ta shohim me nënçmim gjithë aristokracinë e kësaj bote nga vendet e larta ku na ka vendosur hiri. Kjo sepse, a mund të krahasohet vallë madhështia njerëzore me këtë: “[Ai] na ringjalli bashkë me të, dhe na vuri të ulemi bashkë me të në vendet qiellore në Krishtin Jezus” (Efesianëve 2:6)? Ndajmë nderin e Krishtit dhe, në krahasim me këtë, lavditë tokësore nuk vlejnë as edhe një qindarkë. Përbashkësia me Jezusin është xhevahiri më i çmuar që ka xixëlluar ndonjëherë në diademën mbretërore. Bashkimi ynë me Zotin është një emblemë bukurie që ia tejkalon për nga shkëlqimi mbarë vezullimit të luksit perandorak.
26 korrik, mëngjes – Besimi dhe virtyti
Kushtoji vëmendje të veçantë guximit tënd! Përgjëroju Perëndisë që të të japë një zemër luani, me qëllim që, duke qenë i vetëdijshëm për të drejtën, të mund të shkosh përpara me guxim! Studioji me vëmendje Shkrimet dhe fito dituri; sepse njohja e doktrinës do të të ndihmojë shumë për të përforcuar besimin. Përpiqu ta kuptosh Fjalën e Perëndisë; banoftë ajo në zemrën tënde me gjithë begatinë e vet!
25 korrik, mbrëmje – Dele endacake
Humbjet dhe fatkeqësitë janë shpeshherë mjetet që përdor Bariu i madh për t’i sjellë në shtëpi delet e Tij endacake; porsi qen egërshanë i grumbullojnë dhentë sërish në vathë. Nuk kemi se si t’i zbutim luanët kur ata janë të mirëushqyer. Duhet t’ua plogështosh fuqinë dhe t’i lësh barktharë njëherë, dhe vetëm atëherë do t’i nënshtrohen dorës së zbutësit. Po kështu, shumë shpesh e kemi parë të krishterin tek i bindet vullnetit të Zotit për shkak të mungesës së bukës dhe punës së vështirë që bën. Kur janë të pasur dhe me të mirat që u bëhen kapicë, shumë besimtarë bëhen kryelartë dhe zënë e flasin me mburrje. Porsi Davidi, edhe ata nisin e ia bëjnë qejfin vetes: “Mali im është fortësuar; unë nuk do të lëvizem kurrë” (shih Psalmi 30:6-7).
25 korrik, mëngjes – Përballë një rreziku të madh
Duhet t’i rezistoj të paudhit, dhe ai do të largohet prej meje; por duhet t’ia mbath me të katra larg epsheve të mishit, ose, përndryshe, ato do të më mposhtin. O Perëndi i shenjtërisë, na ruaj si Jozefin, që të mos magjepsemi nga joshjet e liga dhe dinake të tundueses! Mos na mposhttë kurrë trinia e ndyrë e përbërë nga bota, mishi dhe i paudhi!