13 gusht, mbrëmje – Lexoje sërish premtimin
Kështjellat e shpëtimit janë të siguruara nga fuqia hyjnore. Madje edhe kullat më të vockla, për të cilat ne mund të mendojmë se i janë lënë njeriut për t’i mbikëqyrur, ruhen nga fuqia e gjithëpushtetshme. Madje edhe përkujtimi i besëlidhjes nuk i lihet kujtesës sonë, sepse ne mund të harrojmë, por Zotit tonë, i cili nuk mund t’i harrojë emrat e atyre që i ka gdhendur në pëllëmbët e duarve të Tij. Ne jemi në të njëjtën situatë sikurse Izraeli [natën përpara se të dilte nga Egjipti]; gjaku ishte mbi arkitraun dhe të dyja shtalkat e dyerve, por Zoti nuk tha: “Kur ju të shihni gjakun, do të kaloj tutje”, por tha: “Kur unë të shoh gjakun, do të kaloj tutje.”
13 gusht, mëngjes – I mbjellë nga Perëndia
Veç kësaj, cedrat e Libanit nuk varen nga dora e njeriut për ujitjen e tyre; ata qëndrojnë mbi shkëmbinj të lartë, të pavaditur nga dora njerëzore, e megjithatë, Ati ynë qiellor i ujit ata. Kështu ndodh edhe me të krishterin që ka mësuar të jetojë përmes besimit. Ai është i pavarur nga njeriu, madje edhe nga gjërat e kësaj bote; sepse për mbajtjen e tij të vazhdueshme me mjete jetese i drejtohet Zotit Perëndisë së vet dhe vetëm Atij. Vesa e qiellit është pjesa e tij dhe Perëndia i qiellit është burimi i tij.
12 gusht, mbrëmje – Reflektime mbi ylberin
Thuhet se kur shohim ylberin, reshjet kanë përfunduar. Është e sigurt që kur vjen Krishti, hallet tona fshihen; kur shohim Jezusin, mëkatet tona zhduken, ndërsa dyshimet dhe frikërat tona fashiten. Çfarë qetësie e thellë që bie kur Jezusi ecën mbi ujërat e detit!
12 gusht, mëngjes – Nuk ka arsye për t’u shqetësuar
Nuk ka asnjë arsye reale për t’u shqetësuar, për aq kohë sa kjo fjali e bekuar është e vërtetë. Mbi tokë, fuqia e Zotit është po aq në kontroll të zemërimit të të ligjve sa edhe në kontroll të shkulmave të detit; dashuria e Tij e freskon të varfrin me mëshirë po aq lehtë sa edhe tokën me shira. Madhëria vezullon në flakët e vetëtimave mes tmerreve të stuhisë dhe lavdia e Zotit dallohet me gjithë madhështinë e saj në rënien e perandorive dhe në shembjen e froneve. Në të gjitha konfliktet dhe mundimet tona mund të vërejmë dorën e Mbretit hyjnor.
11 gusht, mbrëmje – Ngushëllim i përjetshëm
Mirëpo, çfarë është ky “ngushëllim i përjetshëm”? Në të gjejmë një ndjesi të mëkatit të falur. Një i krishterë ka marrë në zemrën e tij dëshminë e Frymës, se paudhësitë e tij janë fshirë porsi një re dhe shkeljet e tij si një re e dendur. Në qoftë se mëkati është falur, a nuk është ky vallë një ngushëllim i përjetshëm? Veç kësaj, Zoti u fal njerëzve të Tij një ndjesi të përhershme të të qenët të pranuar në Krishtin. I krishteri e di se kur Perëndia i hedh sytë tek ai, e sheh të bashkuar me Jezusin. Bashkimi me Zotin e ringjallur është një ngushëllim i shkallës më të lartë; në fakt, ai është i përjetshëm. Nuk ka rëndësi nëse na përul sëmundja—a nuk kemi parë vallë qindra besimtarë që ishin po aq të lumtur kur ishin të mposhtur nga sëmundja, sa do të kishin qenë edhe kur ishin shëndoshë e mirë si molla?
11 gusht, mëngjes – Mos e bëj idhull të shkuarën
I krishterë, nëse sot nuk je siç ishe “në muajt e së kaluarës”, mos u kënaq vetëm duke dëshiruar kthimin e lumturisë sate të mëparshme, por shko menjëherë ta kërkosh Zotin tënd dhe tregoji Atij për gjenden tënde të mjerueshme! Kërkoji hirit dhe fuqisë së Tij që të të aftësojnë për të ecur krah për krah me Të; përulu përpara Tij dhe Ai do të të lartësojë, si edhe do të të japë sërish mundësi të gëzohesh me dritën e fytyrës së Tij. Mos u ul në një qoshe për të psherëtirë e vajtuar! Për sa kohë që Mjeku i dashur jeton, ka shpresë; madje ka siguri shërimi edhe për rastet më të dëshpëruara.
10 gusht, mbrëmje – Autoriteti i Krishtit
Çfarë fuqie faljeje gjendet këtu! Ai u ngjit në lartësi dhe u dha dhurata njerëzve. Ai është lartësuar për të dhënë pendimin dhe faljen e mëkateve. Madje edhe mëkatet më të kuqërremta janë zhdukur në saje të kuqëlimit të gjakut të Tij. Në këtë çast, lexues i dashur, cilido qoftë mëkati yt, Krishti ka pushtet që të falë, pushtet të të falë ty dhe miliona të tjerë porsi ti. Një fjalë e vetme është plotësisht e mjaftueshme për këtë qëllim. Nuk duhet të bëjë asgjë më shumë për ta fituar faljen tënde; e gjithë vepra shpenguese është kryer tashmë.
10 gusht, mëngjes – Jeta jonë
Krishti është shembulli i jetës sonë. Aty ku gjendet e njëjta jetë brenda, do të ketë, duhet të ketë, në një masë të madhe, të njëjtat zhvillime edhe jashtë [në sjelljen tonë]; dhe në qoftë se do të jetojmë në përbashkësi intime me Zotin Jezus, do të bëhemi si Ai. Do ta vendosim përpara vetes si modelin tonë Hyjnor dhe do të përpiqemi të shkelim në gjurmët e Tij, derisa Ai të bëhet kurora e jetës sonë në lavdi. Sa i sigurt, i nderuar dhe i lumtur që ndihet i krishteri, përderisa Krishti është jeta e tij!
9 gusht, mbrëmje – Të transformuar nga hiri
Çfarë çlirimi i bekuar! Çfarë ndryshimi i lumtur! Nga deliri në kënaqësi, nga dëshpërimi në paqe dhe nga ferri në parajsë! Menjëherë pas kësaj, ajo u bë një ndjekëse e përhershme e Jezusit, duke dëgjuar çdo fjalë të Tij, duke ndjekur hapat e Tij nga një vend në tjetrin, duke bashkëndarë jetën e Tij të ngjeshur; dhe në të gjitha këto, ajo u bë ndihmësja e Tij bujare, e para në mes të atyre grave të shëruara dhe mirënjohëse, që i shërbenin Atij me pasuritë e tyre. Në momentin e kryqëzimit të Jezusit, Maria vazhdoi të ishte pjesëmarrëse e turpit të Tij: e shohim fillimisht se si e sheh nga larg dhe pastaj se si afrohet deri te këmbët e kryqit. Edhe pse nuk mund të vdiste në kryq së bashku me Jezusin, ajo qëndroi aq afër tij sa mundej, dhe kur trupi i Tij i bekuar u zbrit poshtë, ajo u kujdes për të se si dhe se ku do të vendosej.
9 gusht, mëngjes – Qyteti i Perëndisë
Ne marrim dhurata te porta e Mbretit, ndërsa ata festojnë të ulur në vetë tryezën e banketit mbretëror. Këtu ne mbështetemi në krahun e një miku, ndërsa atje ata mbështeten në Shumë të Dashurin dhe vetëm në Të. Këtu na nevojitet ndihma e shoqërisë, ndërsa atje ata gjejnë gjithçka që u nevojitet në Krishtin Jezus. Këtu i mbajmë sytë tek ushqimi që prishet dhe teshat që i ha mola, ndërsa atje ata gjejnë gjithçka në Perëndinë. Këtu përdorim kovën për të nxjerrë ujë nga pusi, ndërsa atje ata pinë nga kryeburimi dhe i vënë buzët në rrjedhën e ujit të gjallë. Tani engjëjt na sjellin bekime, ndërsa atëherë nuk do të na nevojitet ndonjë lajmëtar nga qielli. Atyre atje lart nuk u nevojiten engjëj që t’u sjellin pusullat e dashurisë të shkruara nga Perëndia, sepse ata e shohin Atë ballë për ballë. Sa i bekuar do të jetë ai çast kur pasi t’i kemi lënë pas të gjitha gjërat dytësore, do të mbështetemi te krahu i zhveshur i Perëndisë! Sa orë e lavdishme do të jetë ajo kur Perëndia dhe jo krijesat e Tij—Zoti, dhe jo veprat e Tij—do të kthehet në gëzimin tonë të përditshëm! Shpirtrat tanë atëherë do të kenë arritur lumturinë e përkryer.