19 tetor, mëngjes – Barabar me të krishterin më të fortë
Ti je si një kandil që nxjerr tym; një njeri zemërgur do të thoshte: “Fikeni atë kandil që nxjerr tym, se na e mbushi dhomën me erë të qelbur!”. Mirëpo, Ai nuk do ta fikë kandilin që nxjerr tym. Duke qenë se je si një kallam i përkulur, një dorë tjetër më pak delikate nga ajo e Dirigjentit tonë të orkestrës do të të këpuste ose do të të hidhte tutje, por Ai nuk do ta thyejë kurrë kallamin e përkulur. Në vend që të trishtohesh e zymtohesh për shkak të asaj se kush je, duhet të ngazëllehesh në Krishtin. A nuk jam unë më i vogli dhe më i dobëti në mes të shoqërisë së panumërt të besimtarëve? Megjithatë, në Krishtin, mua më vënë të ulem në vendet qiellore. Vallë, a jam i dobët në besim? Megjithatë, në Jezusin, jam trashëgimtari i të gjitha gjërave. Nuk kam pse të mburrem për asgjë, apo ta lartësoj veten; por, madje edhe si një foshnjë në Krishtin, do të gëzohem në Zotin dhe do të lëvdohem në Perëndinë e shpëtimit tim.
18 tetor, mbrëmje – Kundërshtoje mashtrimin
Është një bekim i vërtetë kur je i hapur për të mësuar si një fëmijë i vogël, por është një bekim edhe më i madh kur, ai që e ka nxënë mësimin, e vë atë në praktikë deri në pikën e fundit. Sa të shumtë janë ata që i zbukurojnë tempujt e tyre dhe i stolisin priftërinjtë e tyre, por megjithatë refuzojnë t’i binden fjalës së Zotit! Shpirti im, mos u bëj pjesë e mashtrimit të tyre!
18 tetor, mëngjes – Bollëku i të mirave
Mirëpo, lexues, mëso të ulesh përherë nën hijen e Jezusit; ngjitu tek ajo pemë palme dhe kapu fort pas degëve të saj! Qoftë I Dashuri yt për ty si pema e mollës mes drunjve të pyllit, dhe ti do të kënaqesh me mirësi dhe bollëk! Eja, Zot Jezus, dhe na vizito me shpëtimin Tënd!
17 tetor, mbrëmje – Mbrojtja që na jep bariu
Qysh prej çastit kur u ktheva në besim, Ai më ka rikthyer shpeshherë prej endjeve të mia dhe më ka mbështjellë sërish në përqafimin e krahëve të Tij të përjetshëm! Gjëja më e mirë është se Ai e bën gjithçka me duart e Veta. Ai nuk ia delegon askujt detyrën e Tij të dashurisë, por e ul Veten për të shpëtuar dhe për të ruajtur edhe shërbëtorin e Tij më të padenjë. Si mund t’ia bëj që ta dua dhe t’i shërbej Atij aq sa duhet? Dëshiroj me gjithë shpirt ta bëj të njohur emrin e Tij deri në skajet e fundit të dheut, por çfarë mund të bëj për Të në dobësinë time? Bari i Madh, shtoju mëshirave të Tua edhe këtë kërkesë të përulur: më jep një zemër plot dashuri që të të dua me të vërtetë ashtu siç duhet!
17 tetor, mëngjes – Arsyeto duke u bazuar tek e shkuara
Ajo që kemi ditur për Perëndinë tonë besnik, na dëshmon se Ai do të na ruajë deri në fund. Prandaj, le të mos e lëmë arsyetimin tonë që t’u kundërvihet provave që kemi në dispozicion. Si mund të jemi kaq zemërngushtë, sa të dyshojmë në Perëndinë tonë? Zot, përmbyse Jezebelën e mosbesimit tonë dhe le ta shqyejnë qentë!
16 tetor, mbrëmje – Favor i dhënë përmes zisë së bukës
Pozita më e mirë për një të krishterë është të jetuarit tërësisht dhe drejtpërdrejt në hirin e Perëndisë—të qëndruarit atje ku ishte në fillim—“si njerëz që s’kanë asgjë, por kanë gjithçka” (2 e Korintasve 6:10). Le të mos mendojmë për asnjë çast se qëndresa jonë varet nga shenjtërimi ynë, nga vrasja e mëkatit tonë, nga hiret tona apo nga ndjenjat tona. Mirëpo, ji i sigurt për këtë, që u shpëtuam për shkak se Krishti ofroi një shlyerje të plotë për mëkatin; sepse jemi të plotë në Të. Duke mos pasur në vetvete asgjë tek e cila të besojmë, por duke qëndruar vetëm në meritat e Jezusit, ne e dimë se vuajtja e Tij në kryq dhe jeta e Tij e shenjtë përbëjnë të vetmin themel të fortë sigurie. I dashur, kur na zë etja, nuk humbasim kohë. por i drejtohemi plot ëndje burimit të jetës!
16 tetor, mëngjes – Të hash mëngjes me Jezusin
Mirëpo, është gjithashtu një ftesë për të shijuar përbashkësinë me shenjtorët. Të krishterët mund të ndryshojnë paksa nga njëri-tjetri në një numër çështjesh, ama të gjithë kanë të njëjtin oreks frymëror; kështu që, edhe pse mund të mos i shohim të gjitha gjërat njëlloj, mund të ushqehemi njëlloj me Bukën e Jetës që ka zbritur nga qielli. Në tryezën e përbashkësisë me Jezusin jemi një bukë e një kupë e vetme. Ndërsa kupa e dashurisë kalon dorë më dorë, ne lidhemi besë a besë me njëri-tjetrin. Afroju Jezusit, dhe do të zbulosh se bëhesh gjithnjë e më i lidhur në frymë me të gjithë ata që janë si ti, të cilët mbahen gjallë nga e njëjta manë qiellore. Nëse do të qëndronim më pranë Jezusit, do të ishim më të afërt edhe me njëri-tjetrin.
15 tetor, mbrëmje – Nuk ka përjashtime nga ligji
Shpirti im, pa shih se çfarë mësimi fshihet këtu për ty! Ajo kafshë e papastër të simbolizon ty. Me të drejtë je pronë e Zotit që të bëri dhe të ruan, por je zhytur kaq thellë në mëkat, saqë Perëndia nuk mund dhe nuk do të të pranojë; dhe e vetmja zgjidhje është kjo—Qengji i Perëndisë duhet të zërë vendin tënd, ose përndryshe duhet të vuash vdekjen e përjetshme. Le ta marrë vesh gjithë bota mirënjohjen tënde për atë Qengj të panjollë që ka derdhur gjakun e Tij për ty dhe kështu të ka shpenguar nga mallkimi vdekjeprurës i ligjit. Me siguri do të ketë qëlluar ndonjëherë që mes izraelitëve të ketë lindur mëdyshja se kush duhej të vdiste: gomari apo qengji? Sepse nuk diskutohet që një njeri i urtë do të ndalej për një çast për të bërë një krahasim të vlerës së tyre.
15 tetor, mëngjes – Kush do të mund të durojë?
Mirëpo, populli i shtrenjtë i larë me gjakun e Jezusit e pret ardhjen e Tij me gëzim; me këtë shpresë të gjallë, ata jetojnë pa pikë frike. Për ta, Ai është rafinues që tani, prandaj, pasi t’i ketë vënë në provë, ata do të dalin prej saj si ari. Le ta shqyrtojmë veten këtë mëngjes dhe të sigurohemi për thirrjen dhe zgjedhjen tonë, me qëllim që ardhja e Zotit të mos na ngjallë pritshmëri të frikshme. Oh, sikur të na jepet hir për të flakur tutje çdo grimcë hipokrizie, me qëllim që dita e shfaqjes së Tij të na gjejë të dëlirë dhe të paqortueshëm!
14 tetor, mbrëmje – Një shpëtim për t’u pasur frikë
O besimtar i pavendosur, nuk e di se sa shumë je duke humbur për shkak të përshtatjes sate me këtë botë! Kjo gjë ia pret tejzat forcës sate dhe të bën të zvarritesh atëherë kur të duhet të rendësh. Atëherë, për hir të ngushëllimit tënd dhe për hir të rritjes sate në hir, në qoftë se je i krishterë, ji një i krishterë, pra, i dallueshëm dhe i ndarë nga kjo botë!